شما میتوانید همه سوال هایتان را از گوگل بپرسید. گوگل بدون شک بهترین موتور جستجو در اینترنت است ولی کمپانی گوگل دیگر تنها یک موتور جستجو نیست و علاوه بر سیستم عامل اندروید، گوگل در سایر زمینه های تکنولوژی هم فعالیت می کند. در طول سال های فعالیتش، گوگل به دنبال کنترل دنیای جستجو به خصوص در زمینه تکنولوژی بوده است. گوگل مسیر زیادی را از یک موتور جستجوی ساده تا شرایط امروزی اش پیموده است و گویا به این زودی ها هم قصد توقف ندارد! در این مطلب قرار است نگاهی به یکی از فعالیت های کنونی گوگل بیاندازیم:
Google Soli:
آخرین تکنولوژی گوگل ، خداحافظی با صفحات لمسی!
پروژهی سولی که جزو پروژههای تیم فناوری پیشرفتهی گوگل است، ویژگیهایی دارد که میتواند نحوهی تعامل با لوازم الکترونیکی را متحول کند. این پروژه که در کنفرانس I/O سال ۲۰۱۵ معرفی شد و توسط گروه رازآلود پروژهها و فناوریهای پیشرفتهی این شرکت، موسوم به ATAP در حال انجام است. سولی میتواند نحوهی تعامل ما با دستگاههایی همچون گوشی و تبلت و ساعت هوشمند را متحول کند.
کاربردی که در پایینترین سطح میتوان برای سولی متصور شد این است که دستهای کاربر جایگزین صفحهنمایشهای لمسی یا موس و کیبورد میشود؛ یعنی با بهرهگیری از سولی به جای لمس اجسام فیزیکی مثل دکمه و نمایشگر، از ژستهای حرکتی برای کنترل لوازم الکترونیکی خود استفاده خواهید کرد.
در این فناوری جدید یک رادار ریز در انواع ابزارها تعبیه خواهد شد و از آن برای تشخیص حرکات انگشتان کاربر و نهایتا انجام اعمال مورد نظر کاربر استفاده خواهد شد.به گفتهی یکی از کارشناسان گوگل، این رادار بازتاب امواج را به صورت مداوم اندازهگیری میکند؛ به طوری که اختلاف سیگنال ارسالی و دریافتی سنجیده میشود و طی یک سری پردازشهای پیچیده و به کمک یادگیری ماشین، ژستهای حرکتی تشخیص داده میشوند. برای مثال کافی است انگشتان دست خود را در برابر محل مخصوص رادار روی ابزار قرار داده و آنها را روی هم حرکت دهید تا صدای موسیقی در حال پخش کم یا زیاد شود، یا در لیست پخش به بالا و پایین جابهجا شوید و … به عبارت دیگر بدون این که نیاز به لمس ابزار داشته باشید قادر به کنترل آن خواهید بود. البته اینها کاربردهای اولیه و ساده این فناوری جدید هستند.
البته کنترلرهای مبتنی بر ژست حرکتی چندان هم جدید نیستند. شرکتهایی مانند Leap Motion و اینتل با فناوری realsense مدتی است که روی این گونه کنترلرها کار میکنند؛ اما این سیستمها برای رهگیری حرکت از دوربین استفاده میکنند که باعث کاهش دقت آنها میشود.
به تازگی دانشمندان دانشگاه St. Andrews از بسته توسعه پروژه”soli“برای ساخت ابزاری به نام RadarCat استفاده کردهاند؛ RadarCat مخفف عبارت Radar Categorisation for Input and Interaction است. اگر این ابزار را در فاصله مناسبی از اشیاء قرار دهید به راحتی قادر به تشخیص آنها خواهد بود. به لطف یادگیری ماشینی این ابزار نه تنها قادر به تشخیص مواد گوناگون مثل هوا، فولاد، چوب و … است بلکه قادر به شناسائی دقیق آیتمها نیز هست. برای مثال تفکیک انواع میوههایی که از نظر شکل و اندازه مثل هم هستند ولی در عمل با یکدیگر متفاوتاند (مثل سیب و پرتقال)، یا تشخیص پر یا خالی بودن یک لیوان، شناسایی اعضای بدن و …
شکی نیست که پتانسیلهای بالقوه این فناوری برای پیشرفتهای جدید در دنیای دیجیتال بسیار زیادند. برای مثال تلفن شما بسته به نحوه در دست گرفتن یا مکان قرارگیری، قادر به انجام کارهای گوناگون خواهد بود؛ یا اگر دستکش بپوشید، رابط کاربری آن تغییر خواهد کرد. در یک رستوران پیشخدمت به راحتی و در کوتاهترین زمان ممکن متوجه خالی شدن لیوان نوشیدنیتان خواهد شد و یا افراد نابینا دیگر در فروشگاههای بسیار بزرگ هم هیچ مشکلی برای انتخاب کالاهای مورد نظر نخواهند داشت. حتی شاید بتوان از این ابزار در مزارع و مراکز دفع زباله برای چینش خودکار محصولات کشاورزی یا زبالهها استفاده کرد. بزرگترین سد موجود تبدیل ایده RadarCat از یک پروژه آزمایشی به یک محصول تجاری با کاربرد گسترده است که مسلما این کار چندین سال طول خواهد کشید.
از آنجایی که حسگرهای سولی میتوانند حرکات را با حداکثر دقت ۱۰ هزار فریم بر ثانیه رهگیری کنند، از سیستمهای وابسته به دوربین که با نرخ فریم بسیار پایینتر کار میکند دقیقتر به حساب میآیند. علاوه بر این، برخلاف دوربینها، رادار میتواند از انواع مشخصی از اشیاء عبور کند که این ویژگی آن را نسبت به دوربین پرکاربردتر میکند.
کاربردی که گوگل هنگام معرفی سولی بیش از هرچیز برای آن متصور بود، استفاده در ساعتهای هوشمند بود. به عقیدهی گوگل با کوچکتر شدن ساعتهای هوشمند، کار کردن با نمایشگر لمسی کوچک آنها بسیار دشوار میشود. سولی میتواند باعث شود برای کار با ساعت هوشمند خود دیگر نیازی به لمس صفحهی آن نداشته باشید؛ اما کاربرد سولی به همین جا ختم نمیشود. در حالت فعلی، سولی تراشهی کوچکی است که میتواند در هر دستگاهی جای بگیرد و امکان کنترل آن را بدون نیاز به دکمه و نمایشگر فراهم کند.
تصور این که ابزار الکترونیکی معمول در زندگی را از طریق ژشتهای حرکتی کنترل کنیم بسیار جالب است. گوگل مثال کنترل صدای رادیو را مطرح کرده است؛ اما کاربردهای بسیار دیگری میتوان برای آن در نظر گرفت. حسگرهای سولی میتوانند حرکات را تا شعاع حدودا یک متری تشخیص دهند؛ بنابراین مثلا میتوانید با تکان دادن دست نوتیفیکیشن گوشی خود را حذف کنید یا با فشار انگشتان به یکدیگر موسیقی را از بلندگوی بلوتوث خود پخش کنید.
با اینکه گوگل در کنفرانس معرفی پروژهی سولی بیشتر روی دقت تشخیص حرکت آن تأکید کرد تا روی موارد استفادهی آن، اما میتوان گفت که سولی به دلیل کوچک بودن امکان استفاده در طیف وسیعی از دستگاهها را دارد. یکی از کاربردهای بسیار مفید سولی میتواند در تجهیزات پزشکی باشد.
همانطور که اشاره شد استفاده از رادار به جای دوربین، پروژهی سولی را از سایر فناوریهای مبتنی بر ژست حرکتی متمایز ساخته است و سرعت و دقت آن را به نسبت افزایش زیادی داده است؛ بهطوریکه بر اساس ویدیوی معرفی این پروژه، سولی میتواند حرکات ریز در حد زیر یک میلیمتر جابهجایی را نیز تشخیص دهد. استفادهی پزشکی از سولی با توجه به ویژگیهای مناسب آن میتواند بسیار جذاب باشد.
سرازیری لوازم الکترونیکی به بیمارستانها باعث افزایش وجود کامپیوترها و تبلتها در مراکز درمانی شده است. همین موضوع خطر آلودگی و سرایت بیماری بین بیماران و پرستاران را افزایش میدهد؛ چرا که اغلب دستگاههای الکترونیکی قابل ضدعفونی کردند نیستند. کنترل بدون لمس این دستگاهها میتواند بهداشت را در بیمارستانها افزایش دهد.
به علاوه، سولی میتواند در اتاق عمل نیز کمک حال جراحان باشد و کمک کند هنگام جراحی و مثلا برای تماشای تصاویر MRI به لوازمی که استریل نشده است دست نزنند.
سیستم تشخیص حرکتی مبتنی بر کینکت به نام GestSure در سال ۲۰۱۱ در بیمارستانی به نام سانی بروک در تورنتو به کارگیری شد و مایکروسافت در لندن کارهایی برای توسعهی فناوری مبتنی بر کینکت برای تأمین نیاز بیمارستانها انجام داد؛ اما واکنش سریعتر و اندازهی کوچک سولی میتواند آن را به گزینهی اول محیطهای کلینیکی و درمانی تبدیل کند.
پروژهی سولی هنوز در مراحل ابتدایی توسعه قرار دارد و تا تجاریسازی آن شاید چند سالی زمان باقی مانده باشد؛ اما کاربردهایی که این پروژه پیدا میکند و شکل حضور آن در زندگی کاربران وابستگی زیادی به برنامهنویسان و تولیدکنندگان خواهد داشت.
نظرات کاربران